همه چیز در مورد تغذیه ورزشکاران تنیس

تنیس

مردان و زنان هر دو تنیس بازی می کنند، بصورت رقابت یک نفره یا دو نفره (یک جنس یا ترکیب دو جنس) و در سطوح مختلف از یک موفقیت اجتماعی تا یک حضور بین المللی پر منفعت.

این ورزش درسالن های مختلف بصورت داخل سالن یا خارج برگزار می شود. تنیس در حقیقت مسابقه مهارت، سرعت، چالاکی و تمرکز و اغلب استقامت است. تورنمنت بین المللی مردان اغلب یک تلاش ماراتون گونه برای 4 یا 5 ساعت می باشد که امتیازات در هر مرحله جمع می شود و ست های مختلف ادامه می یابد تا تساوی بهم بخورد. هر چند تمرین ها خودش یک ترتیب بهم پیوسته است اما برخی مسابقات احتمالاً یک چالش برای ذخیره کربوهیدرات بازیکن می باشد و لازم است برای حفظ غلظت آن دقت زیادی شود.

 

تمرینات

برای ورزشکاران حرفه ای، تنیس یک شغل تمام وقت است. در فاصله بین تورنمنت ها، اغلب 20 تا 40 ساعت در هفته برای تمرینات در سالن صرف می شود. بسیاری از بازیکنان همراه با این، یک ساعت در روز وقت خارج از شرایط سالن برای دویدن، تمرینات وزن و کارهای چابکی اختصاص می دهند. این تمرینات می تواند براساس شرایط آمادگی بازیکن و نقاط ضعف او در مسابقاتش متفاوت باشد. علاوه بر پایین افتادن از نردبان رقابت ها، بازیکنان تنیس وقتی برای خوش گذرانی در طی ساعات تمرین ندارند. با این حال بیشتر وقت موجود آنها برای تمرینات در سالن صرف می شد.

 

رقابت ها

بیشتر رقابتهای تنیس در استرالیا بصورت مسابقات درجه بندی شده انجام می شود که در آن تیمها (40 نفر) به صورت هفتگی با هم روبرو می شوند. مسابقات فینال در بین تیم های برتر برگزار می شود تا برنده pennant مشخص شود. شکل دیگر رقابتها تورنمنت های تنیس است. شروع این رقابتها با بازیکنان نیمه حرفه ای در تورنمنت های آخر هفته می باشد که با تورنمنت های ماهیانه ادامه می یابد تا رقابتهای حرفه ای Grand prix و Grand slam. بطور معمول، در تورنمنت ها از سیستم حذفی استفاده می شود. بازیکنان جمع می شوند و براساس رده بندی با هم بازی می کنند، برنده هر مسابقه وارد راند بعدی          می شود تا در نهایت دو بازیکن برای بدست آوردن جام قهرمانی با هم رقابت کنند. رقابت در رویداد Grand slam شامل 128 بازیکن است که بهترین بازیکنان در طول 7 مسابقه ای که در مدت 14 روز برگزار می شود، به مسابقه می پردازند. در این سطح بازیکنان بطور معمول هر دو روز یکبار مجبور به انجام مسابقه اند تا به فینال برسند. یک نوع دیگر از رقابت ها به صورت شرکت تعداد کمتر بازیکن و در مدت زمان کمتر (10-7روز) برگزار می گردد و معمولاً لازم است هر روز مسابقه انجام شود.

در حقیقت، بسیاری از بازیکنان در طول روز تورنمنت در بیش از یک رقابت شرکت می کنند (فردی، دو نفره و در Grand slams ترکیبی دو نفره) این یعنی شرکت در بیش از یک مسابقه در طول روز. در سطح حرفه ای تنیس یک مسابقه سریع و پر تحرک است که با انجام تمرینات شدید پشت سر هم مشخص می شود که زمینه ای برای حرکات مرسوم می باشد.

طول مدت رالی ها براساس سطح و استیل بازیکنان تفاوت دارد. طولانی شدن آن با سطح کمتر و پایه بازی ها ارتباط دارد. به طول معمول، متوسط کسب امتیاز در 10-2 ثانیه بدست می آید و امتیاز طولانی تر حتی در سطح جهانی به ندرت بیش از 30 ثانیه (نیم دقیقه) طول می کشد.

نسبت طولانی بین زمان ریکاوری و زمان فعال هست، زمان استراحت استاندارد بین مسابقات زمانی است که  بازیکن ها تغییر می کنند، همچنین زمان بین کسب امتیازها وقتی که توپ دوباره بدست می آید، و زمانی که  یک بازیکن برای زدن توپ (سر و زدن) آماده می شود. بنابراین بازیکنان بیشتر بر منبع انرژی غیرهوازی تکیه می کنند، هر چند گسترس توانایی ایروبیک دارای محاسنی برای ریکاوری بین امتیازها، استقامت فرد و تحمل گرما می باشد. یک مسابقه تنیس در بهترین حالت 3 تا 5 ست برای مردان و 3 ست برای زنان در نظر گرفته می شود. طول یک مسابقه بسیار متفاوت است، یک مسابقه با 3 ست از 30 دقیقه تا 3 ساعت و برای یک رقابت با 5 ست از 80 دقیقه تا بیش از 5 ساعت (مسابقه فینال 2004 فرانسه بین Arnaud clement و Fabrice sautoto '33/6 طول کشید)، بنابراین نیاز به انرژی و مایعات متفاوت می شود. بهرحال در تورنمنت های تنیس تمرکز تغذیه ای بر روی اثرات یک مسابقه نیست بلکه اثرات انتقالی از بازی کردن در چندین مسابقه متوالی مطرح است. تورنمنت تنیس برنامه بسیار فشرده ای برای بازیکنان تنظیم می کند که زمان بین مسابقات بسیار متفاوت، از یک ساعت تا بیشتر از یک روز است. سطح گلیکوژن عضله و آب بدن برای گذراندن یک مسابقه مناسب است اما برنامه ریزی فشرده یک چالشی را برای بازیکنان به وجود می آورد که به سختی بین مسابقات ریکاوری کامل می شوند. ریکاوری برای برنامه نامناسب مسابقات در بسیاری از تورنمنت ها واقعاً سخت است. مسابقات اغلب با تغییر در برنامه اولیه با به علت تغییرات آب و هوا شروع می شود و ممکن است حداقل در برخی از تورنمنت ها در ساعات اولیه صبح پایان پذیرد. برای بازیکنان نخبه در سطح جهانی زندگی ترکیبی از برنامه مسابقات تورنمنت ها و نمایشگاههاست و بیشتر وقتها بعد از هر مسابقه برای ریکاوری و آماده کردن خود برای مبارزه بعدی فرصت کمی دارند  . به طور متوسط یک بازیکن نخبه در 20 تورنمت در طول سال شرکت می کند.

 

خصوصیات فیزیکی

 خصوصیات فیزیکی کمک کننده به تنیس شامل بازوهای بلند و مرکز ثقل نسبتاً پایین (پای کوتاهتر متناسب با تنه). این ترکیب بدنی باید به بازیکن توانایی برای ضربه زدن و سرویس های بلندتر و حرکت بیشتر در زمین را بدهد. سایر خصوصیات فیزیکی نباید برای عملکرد بازیکن محدودیت ایجاد کنند بلکه باید برای سبک بازی بازیکن کمک کننده باشد تا او در بهترین شرایط قرار گیرد. برای مثال قد، توده عضلات بازیکن باید کمک کند برای بهتر شدن میزان و قدرت در سرویس های تهاجمی و پرتابی در حالی که کوتاه تر بودن، چابک تر بودن می تواند برای حرکت بیشتر در زمین در پوشش مسابقه مفید باشد. بطور عمومی سطح چربی بدن بازیکنان تنیس نسبتاً پایین است، چربی اضافی می تواند استقامت و تحمل گرما را در بازیکن کاهش دهد. در زنان تنیس باز، این معمولاً به نظر نمی آید. در زمان های قبل تر، بسیاری از زنان نخبه ماهر  نسبتاً چاق بودند و تناسب ایروبیک نداشتند.Martin Navratilova   یک سبک برای تنیس بازان زن ایجاد کرد. او از آراستن کم کرد و استعداد و تناسب خود را پرورش داد تا یک ورزشکار تقریباً شکست ناپذیر در دهه 80 شد. خواهران ویلیامز، ونوس و سرنا این سنت را با عضلانی کردن تأثیر گذار خود ادامه دادند.